Όλοι οι άνθρωποι έχουν ιδιαιτερότητες και πολλές, μα πολλές ικανότητες. Δείτε το βίντεο που ακολουθεί και οπλιστείτε με θαυμασμό, σεβασμό και δύναμη!
Τετάρτη 29 Μαΐου 2013
Σεβασμός στη διαφορετικότητα - Εργασίες των μαθητών του Α2 και του Α3
Τι γνωρίζουμε για το ρατσισμό; Να η απάντηση!
Ο ρατσισμός είναι το δόγμα
που αναπτύσσεται με συγκεκριμένα γνωρίσματα (εθνικά, θρησκευτικά, πολιτιστικά
κ.λπ.) προκειμένου ν΄ αναγάγει μια ομάδα
(κοινωνική, φυλετική,
θρησκευτική, ως υπέρτερη άλλων. Το πιο συνηθισμένο
είδος ρατσισμού, και αυτό που έχει δώσει την αρχική ονομασία στην λέξη (από την
αγγλική race = φυλή), - λεγόμενος "ρασιαλισμός", ή εκ της
ιταλικής "ράτσα" (razza) ο φυλετικός ρατσισμός.
Ρατσισμός είναι να θεωρούμε κάποια άλλη ομάδα ανθρώπων ως κατώτερη ή ακόμη και άξια περιφρόνησης, λόγω της φυλετικής ή εθνικής τους καταγωγής.
Οι
ρατσιστές πιστεύουν σε βιολογικές διαφορές μεταξύ των φυλών, βάσει των οποίων
και προσδιορίζουν αυτές σε ανώτερες και κατώτερες. Έτσι, με την θεωρία αυτή
υποστηρίζουν ότι η φυλή με συγκεκριμένα (ανώτερα) εξωτερικά ή ανθρωπολογικά
χαρακτηριστικά, έχει το δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτό της ανώτερη από τις άλλες.
Παλαιότερα
συγγραφείς και κοινωνιολόγοι αντί του σύγχρονου όρου χρησιμοποιούσαν, ιδιαίτερα
στις αγγλόφωνες χώρες, τον όρο ρασιαλισμός (racialism), που όλοι όμως συμφωνούν ότι
πρόκειται για όρο δόγματος φυλετικής υπεροχής. Ο νεότερος όμως όρος (εκ της
ιταλικής) επικράτησε μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, περισσότερο για λόγους προπαγάνδας. Συγκεκριμένα η Ρ. Μπένεντικτ (R. Benedict)
ορίζει τον ρατσισμό ως:"...το δόγμα όπου μία εθνική ομάδα (ethnic
group) έχει καταδικαστεί από τη Φύση σε κληρονομική κατωτερότητα (hereditary
interiority) ενώ μια άλλη σε κληρονομική ανωτερότητα (hereditary superiority)"*¹.
Σήμερα, η
λέξη ρατσισμός χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις πράξεις μιας ομάδας
ανθρώπων εναντίον μίας άλλης ομάδας. Έτσι, οι ρατσιστές υποστηρίζουν τη
διαφορετικότητα των φυλών. Επίσης, οι φυλετικοί ρατσιστές θεωρούν μία
συγκεκριμένη ομοιογενή ομάδα ανθρώπων ως ανώτερη, π.χ. θεωρούν τους
"λευκούς" ανθρώπους ανώτερους από τους "μαύρους". Ο
ρατσισμός θεωρείται παραβίαση του θεμελιώδους δικαιώματος του ανθρώπου στην
ισότητα στους τομείς της εργασίας,
της πολιτικής, της οικονομίας και άλλων παραγόντων της καθημερινότητας.
Από τα
χαρακτηριστικότερα παραδείγματα ρατσισμού αποτελούν οι πεποιθήσεις του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος πίστευε ότι η ξανθή Άρεια
φυλή (άνθρωποι που κατάγονται από τη φυλή των Αρείων) έχει δικαίωμα
να κυριαρχεί στον πλανήτη, εις βάρος όλων των άλλων.
Παραδείγματα
ατόμων κατά του ρατσισμού είναι ο Νέλσον Μαντέλα και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που έκαναν αγώνα κατά του
ρατσισμού χωρίς τη χρήση βίας.
Τέτοιες
πεποιθήσεις έχουν αποδειχτεί λανθασμένες από επιστημονική και ανθρωπολογική
έρευνα, η οποία αποδεικνύει πώς όλοι οι άνθρωποι έχουν τον ίδιο πρόγονο, με
αποτέλεσμα να έχουν τις ίδιες νοητικές και φυσιολογικές ικανότητες.
Είδη
ρατσισμού
- Φυλετικός ρατσισμός ή Εθνικιστικός
ρατσισμός (Εθνικισμός, Σοβινισμός)
- Θρησκευτικός ρατσισμός
- Κοινωνικός ρατσισμός
- Ρατσισμός ανάμεσα στα είδη
- Πνευματικός ρατσισμός
- Πολιτισμικός ρατσισμός
Ο ρατσισμός ενέχει πάντοτε το στοιχείο της διαστρεβλωμένης όρασης. Στους μεν εαυτούς μας, βλέπουμε μόνο καλά, μόνο αρετές, μόνο μεγαλείο. Αν κατά σύμπτωση προσέξουμε κάποιο ελάττωμα, εύκολα το δικαιολογούμε. Στη δε αντίπαλη φυλή βλέπουμε μόνο πάθη, μόνο πονηρία, μόνο μικρότητα. Αν κατά σύμπτωση προσέξουμε κάποια καλοσύνη, εύκολα την ανάγουμε στην υστεροβουλία.
Ο κάθε λαός βρίσκει τα δικά του προσχήματα όταν θέλει να στραφεί προς το ρατσισμό. Η ναζιστική Γερμανία είχε προφασιστεί τη γενετική καθαρότητα. Η Αγγλία της αποικιοκρατίας προφασίστηκε την πολιτιστική ανωτερότητα. Εμείς εδώ στην Ελλάδα, όταν έχουμε κρούσματα ρατσισμού, συνήθως αναζητούμε πρόσχημα στην εθνική μας καταγωγή, στην ελληνικότητά μας και στην ένδοξη ιστορία μας.
Είναι βέβαια αλήθεια ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας συνεισέφεραν πολλά στoν πανανθρώπινο πολιτισμό, ίσως και περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο λαό της εποχής εκείνης. Το έκαναν όμως αυτό καλλιεργώντας τη δημοκρατία και το σεβασμό προς τον κάθε άνθρωπο, προς το ανθρώπινο πρόσωπο αυτό καθ’ εαυτό. Αν τώρα εμείς - εν ονόματι των αρχαίων -περιφρονούμε κάποιους εκ των συνανθρώπων μας, τότε το μόνο που κάνουμε είναι να φανερώνουμε ότι δεν είμαστε γνήσια παιδιά τους.
Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνούμε είναι ότι ο κάθε άνθρωπος, ανεξάρτητα από την παιδεία που έλαβε και από τον πολιτισμό στον οποίο ανατράφηκε, έχει μέσα του την ίδια φλόγα της ανθρώπινης φύσης που έχουμε κι εμείς: Έχει δηλαδή την ικανότητα να αγαπά, να δημιουργεί, να ζει σε κοινωνία, να σκέπτεται, να χαίρεται, να θαυμάζει. Ίσως σε κάποια εξωτερικά ιδιώματα ή σε κάποιες συνήθειες να διαφέρει από εμάς, αλλά αυτό θα έπρεπε να ξυπνούσε το ενδιαφέρον μας μάλλον - πώς να γνωριστούμε καλύτερα -παρά το φόβο, την κατάκριση, την περιφρόνηση.
Η καλύτερη ισορροπία όταν είμαστε αντιμέτωποι με ανθρώπους από άλλες φυλές, είναι να διατηρούμε μια υγιή στάση φιλοξενίας, όπου αποδεχόμαστε τον άλλο γι' αυτό που είναι, ενώ ταυτόχρονα σεβόμαστε και τον εαυτό μας γι' αυτό που είναι και γι' αυτό που έχει. Αν προσέξουμε στον άλλο άνθρωπο, στην άλλη φυλή, κάποια ελαττώματα, ας θυμηθούμε ότι έχουμε και εμείς, αν όχι τα ίδια, τουλάχιστον άλλα εξ' ίσου σοβαρά ελαττώματα. Αν αντιληφθούμε κάποια προτερήματα, ας μην αφήσουμε τον εαυτό μας να τα διαστρεβλώσει με σκέψεις του τύπου "Μπορεί αυτοί να είναι ευγενικοί αλλά είναι κατά βάθος ψυχροί, ενώ εμείς που όλοι μέρα βριζόμαστε κατά βάθος έχουμε καλή καρδιά". Δηλαδή, αν προσπαθούσαμε λίγο περισσότερο, αν είχαμε την διάθεση να μάθουμε, δε θα μπορούσαμε εμείς να γίνουμε και ευγενικοί και να έχουμε καλή καρδιά; Ο πραγματικά μεγάλος άνθρωπος, ο πραγματικά μεγάλος λαός, είναι αυτός που ξέρει να μαθαίνει από τα προτερήματα των άλλων ενώ ταυτόχρονα διατηρεί αλώβητη τη δική του ταυτότητα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)