ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ

ΠΑΥΛΙΔΟΥ ΚΙΚΗ, Α2

Το φαινόμενο του ρατσισμού

Ρατσισμός είναι η αντίληψη ότι οι άνθρωποι δεν είναι όλοι ίσοι μεταξύ τους, αλλά διαχωρίζονται σε ανώτερους και κατώτερους, διακρινόμενοι είτε από το χρώμα του δέρματος, είτε από την εθνικότητα, είτε από τη θρησκεία κλπ. Το πιο συνηθισμένο είδος ρατσισμού, και αυτό που έχει δώσει την αρχική ονομασία στην λέξη, ιταλ. ("ράτσα") razza = φυλή), είναι ο φυλετικός ρατσισμός

Ο όρος χρησιμοποιείται διεθνώς (αγλ. racism, γαλ. racisme, γερμ. rassimus), αλλά επειδή θεωρείται ιδιαίτερα βεβαρημένος από τη σύνδεσή του με τον ναζισμό (ουσιαστικά κανείς άνθρωπος και καμμία θεωρία δεν αναγνωρίζουν στους εαυτούς τους ρατσιστικές προθέσεις). Τις τελευταίες δεκαετίες χρησιμοποιούνται συχνά στην ελληνική γλώσσα και οι όροι φυλετικές διακρίσεις ή προκαταλήψεις, για να δηλώσουν την ίδια αντίληψη, όροι που απλώς αποτελούν ελληνική απόδοση του λατινογενούς όρου (πρβλ. αγγλ. race= φυλή).
         Ο ρατσισμός δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Υπήρχε σε διάφορες μορφές και εκφράσεις στην συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπινων κοινωνιών, αλλά απλώς τους τελευταίους αιώνες απέκτησε και ιδεολογικό υπόβαθρο. Κατά τη διάρκεια της αποικιοκρατίας αρκετοί υπόδουλοι λαοί θεωρήθηκαν υπάνθρωποι και όχι μέλη του ανθρώπινου είδους, για να δικαιολογηθεί η εναντίον τους ευρεία καταστρατήγηση των διδαχών του χριστιανισμού, ακόμη και από εκπροσώπους της επίσημης εκκλησίας. Αντίστοιχα, αστήρικτα επιστημονικά ιδεολογήματα έκαναν την εμφάνισή τους και για να δικαιολογηθεί η δουλεία των Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ. Η πολιτική των φυλετικών διακρίσεων (αφρικάανς apatheid= [φυλετικός διαχωρισμός] και του συστηματικού διαχωρισμού της λευκής μειονότητας από τον υπόλοιπο- γηγενή, κυρίως, και όχι λευκό, γενικότερα- πληθυσμό, η οποία εφαρμόστηκε στη Νότια Αφρική. Η χρήση του όρου καθιερώθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1940, αλλά ήδη από το 1911 ο μαύρος πληθυσμός είχε δια νόμου χαμηλότερους μισθούς από τους λευκούς και απαγορευόταν να έχει ιδιοκτησία.
          Το τελευταίο κράτος με θεσμοθετημένες φυλετικές διακρίσεις ήταν η Νότια Αφρική, όπου το καθεστώς του απαρτχάιντ καταργήθηκε μόλις το 1991, ύστερα από χρόνια διεθνών πιέσεων και αγώνων των μαύρων με ηγέτη τον Νέλσον Μαντέλα.     Από την αντίληψη του ρατσισμού πηγάζουν στάσεις και συμπεριφορές απαξιωτικές και ενίοτε επιθετικές απέναντι στις θεωρητικά μειονεκτούσες ομάδες ανθρώπων. Αυτό αντανακλάται σε  βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις και στερεότυπα και διαιωνίζει ιστορικές, κοινωνικές, οικονομικές και πολιτισμικές ανισότητες. Ο Ρατσισμός έχει τις ρίζες του στον εθνικισμό και στη θεώρηση ότι κάποιοι άνθρωποι είναι ανώτεροι άλλων, επειδή ανήκουν σε έναν συγκεκριμένο λαό ή μία συγκεκριμένη εθνική ομάδα. Συνήθως αποβλέπει στην εθνική καθαρότητα του λαού και υποστηρίζει το δικαίωμα της κυριαρχίας του επάνω στους άλλους.
        Σε αυτές τις απόψεις στηρίχθηκε ο Γερμανός Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, ο κύριος θεωρητικός του ναζισμού, για να δώσει ιδεολογικό υπόβαθρο τόσο στα εγκλήματα των Ναζί πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, κυρίως εναντίον των Εβραίων και των Τσιγγάνων, όσο και στον γερμανικό επεκτατισμό της εποχής. Ο αντισημιτισμός που διακατείχε τη ναζιστική Γερμανία και τους απανταχού υποστηρικτές της οδήγησε στο Ολοκαύτωμα με τη γενοκτονία περίπου έξι εκατομμυρίων Εβραίων^[3]σε λιγότερο από μια δεκαετία.
        Σήμερα, η λέξη ρατσισμός χρησιμοποιείται για να περιγράψει τις πράξεις μιας ομάδας ανθρώπων εναντίον μίας άλλης ομάδας. Έτσι, οι ρατσιστές υποστηρίζουν την διαφορετικότητα των φυλών. Επίσης, οι φυλετικοί ρατσιστές θεωρούν μία συγκεκριμένη ομοιογενή ομάδα ανθρώπων ως ανώτερη, π.χ. θεωρούν τους "λευκούς" ανθρώπους ανώτερους από τους "μαύρους". Ο ρατσισμός θεωρείται παραβίαση του θεμελιώδους δικαιώματος του ανθρώπου στην ισότητα στους τομείς της εργασίας, της πολιτικής, της οικονομίας και άλλων παραγόντων της καθημερινότητας.
           Από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα ρατσισμού αποτελούν οι πεποιθήσεις του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος πίστευε ότι η ξανθή Άρεια φυλή (άνθρωποι που κατάγονται από τη φυλή των Αρείων) έχει δικαίωμα να κυριαρχεί στον πλανήτη, εις βάρος όλων των άλλων.
Σπουδαίοι αγωνιστές κατά του ρατσισμού, αναγνωρισμένοι παγκοσμίως, και μάλιστα χωρίς χρήση βίας, είναι οι βραβευμένοι με βραβείο Νόμπελ, Νέλσον Μαντέλα που αγωνίσθηκε κατά του Απαρτχάιντ και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ που αγωνίστηκε ενάντια των φυλετικών διακρίσεων στις ΗΠΑ.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ  ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ  Α2                                                          

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

Η  ραγδαία  ανάπτυξη  της  επιστήμης,  οι  σπουδαίες  τεχνολογικές  εξελίξεις  στα  μέσα  επικοινωνίας  και  συγκοινωνίας,  η  διάδοση  της  γνώσης  και  η ορθολογιστική  οργάνωση  της  σύγχρονης  ζωής  είναι  γεγονότα  που προωθούν  το  σύγχρονο  πολιτισμό.  Παράλληλα,  οι  σχέσεις  ανάμεσα  στα έθνη  που  έγιναν  πιο  στενές  και  η  συγκρότηση υπερεθνικών κοινοτήτων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, λόγου χάρη, δηλώνουν τη συμφιλίωση των λαών ή  τουλάχιστον,  τη  συνεργασία  τους.  Μέσα  σε  αυτές  τις  συνθήκες  είναι κάπως  παράδοξο  να  παρουσιάζεται  και  να  εντείνεται  το  φαινόμενο του ρατσισμού,  που  όχι  μόνο  δεν  προωθεί  τον  πολιτισμό,  αλλά  αντίθετα  τον γυρίζει πολλά χρόνια πίσω. 

Ρατσισμός είναι η αντίληψη που υποστηρίζει την ανωτερότητα μιας φυλής και αποβλέπει στη διατήρηση της «καθαρότητάς» της και στη κυριαρχία της έναντι των υπολοίπων. Δηλαδή ρατσισμός είναι να θεωρούμε κάποια άλλη ομάδα ανθρώπων ως κατώτερη ή ακόμη και άξια περιφρόνησης, λόγω της φυλετικής ή εθνικής της καταγωγής. 

Ο  σύγχρονος  ρατσισμός  όμως  δεν  περιορίζεται  μόνο  στις φυλετικές διακρίσεις.

 Έτσι εκτός από το φυλετικό ρατσισμό υπάρχει: 

 • Ο  κοινωνικός  ρατσισμός,  δηλαδή  η   εχθρική συμπεριφορά απέναντι σε ορισμένες κοινωνικές ομάδες,

 όπως είναι οι μετανάστες, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι πρώην φυλακισμένοι, οι φορείς  τους AIDS, οι ομοφυλόφιλοι, οι ναρκομανείς, και άλλες κοινωνικές ομάδες.

• Ο  εθνικός  ρατσισμός,  δηλαδή  η  αντίληψη  ότι  ένα  έθνος  είναι ανώτερο από τα άλλα. 

• Ο  θρησκευτικός  ρατσισμός,  δηλαδή  η  αντίληψη  ότι  μία  θρησκεία  είναι  η  μόνη  αληθινή  και  πρέπει  να  επικρατήσει  έναντι  των  υπολοίπων. 

• Ο  ρατσισμός  των  αναπτυγμένων  κρατών  σε  βάρος  υπανάπτυκτων, όπως ο ρατσισμός σε βάρος των χωρών του τρίτου κόσμου. 

 ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ 

Τα  αίτια  του  ρατσισμού  είναι  ποικίλα  και  λίγο  πολύ  γνωστά  από  το παρελθόν  καθώς  η  ανθρωπότητα  δεν  παραδειγματίστηκε  από  εμπειρίες τους  παρελθόντος και ο ρατσισμός αναβιώνει. 

Η έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας και η πνευματική φτώχεια είναι ένα από τα 

σημαντικότερα αίτια του φαινομένου αυτού. Από τη στιγμή που τα άτομα δεν διδάσκονται την αξία  της  ισότητας,  της  δικαιοσύνης,  της  ειρήνης, του σεβασμού είναι εύκολο  να  παρασυρθούν  από  ρατσιστικές  αντιλήψεις.  Παράλληλα  το  χαμηλό  μορφωτικό  επίπεδο  περιορίζει τους ορίζοντες των ανθρώπων και αδρανοποιεί τη σκέψη τους με αποτέλεσμα να χειραγωγούνται εύκολα και 

να υιοθετούν άκριτα κάθε είδους στερεότυπα. 

           Η κρίση των αξιών, όπως η ανηθικότητα, ο ανταγωνισμός, η γενικότερη 

αμφισβήτηση των ανθρωπιστικών ιδανικών καλλιεργούν το μίσος στις ψυχές των ανθρώπων  που πυροδοτεί τις μεταξύ τους σχέσεις.

         Τα συμπλέγματα ανωτερότητας ή  κατωτερότητας  που  φέρουν  τα  άτομα  ή  και  ολόκληροι  λαοί  καλλιεργούν επίσης  το  φθόνο  και  το  μίσος.  Επιπλέον  δημιουργούν  την  αίσθηση  της υπεροχής  και  την  επιθυμία  της  κυριαρχίας  έναντι  των  άλλων. 

         Τα οικονομικά  συμφέροντα  είναι  άλλη  μία  σημαντική  αιτία,  όπως  για παράδειγμα  ο  φυλετικός  ρατσισμός  κατά  των  μαύρων  είναι  ένα ιδεολόγημα  που  δημιουργήθηκε  για  να  δικαιολογήσει  την  εκμετάλλευση των  λαών  της  Αφρικής  από  τους  λευκούς.

          Οι κάθε είδους πολιτικές σκοπιμότητες όπως οι επεκτατικές βλέψεις μιας χώρας σε βάρος άλλης ή η έντεχνη μετάθεση 

των ευθυνών για την ύπαρξη σοβαρών οικονομικών και κοινωνικών  προβλημάτων  σε  συγκεκριμένες  ομάδες.  Για  παράδειγμα  οι μετανάστες  κατηγορούνται  συνήθως  σε  μια  χώρα  για  την  όξυνση  της ανεργίας  ή  την έξαρση της βίας, ενώ αποκρύπτεται η ανικανότητα της πολιτικής ηγεσίας να δώσει λύσεις.

          Ο φανατισμός, θρησκευτικός ή εθνικός, που  υποκινείται  επίσης  από  ποικίλες  σκοπιμότητες,  οικονομικές  ή πολιτικές. 

          Τέλος οι τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος που στηρίζονται στις μακραίωνες διαμάχες ανάμεσα σε κάποιους λαούς.  

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ  ΤΟΥ  ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ 

Ο  ρατσισμός  σήμερα  εκδηλώνεται  ποικιλοτρόπως και προσβάλει ανεπανόρθωτα  σχεδόν  σχέσεις  ατόμων,  ομάδων,  λαών.  Προκαλούνται  φαινόμενα  περιθωριοποίησης,  άγονες  αντιπαραθέσεις,  και καταργούνται τα θεμελιώδη ανθρώπινα  δικαιώματα.  Ευδοκιμούν  ο  πόλεμος  αντί  της ειρηνικής  συνύπαρξης,  η  βία  αντί  της  γαλήνης,  ξενοφοβία  η αντί   της γόνιμηςαλληλεπίδρασης των λαών. Ο ρατσισμός εγκυμονείαπρόβλεπτους κινδύνους για  μια κοινωνία, για ένα έθνος,επειδή οι έντονες διακρίσεις μπορεί να οδηγήσουν σε εκμετάλλευση κοινωνικών ομάδων, σε διχασμό και αναταραχές.

 Κατά αυτόν τον τρόπο ο ρατσισμός μεταθέτει τις ευθύνες για  την  εκμετάλλευση  και  τις  γνωστές  συνέπειές  της,  τη  φτώχεια,  την ανεργία,  το  βιολογικό αφανισμό, τιςανταγωνιστικές ανθρώπινες σχέσεις, την ανισότητα, την 

καταπάτηση των φυσικών δικαιωμάτων του ανθρώπου, από  τους  κύριους  υπεύθυνους,  δηλαδή  τις  λίγες  ισχυρές  χώρες  ή  τις ολιγάριθμες  ισχυρές  κοινωνικές  ομάδες,  στα  πιο ανίσχυρα θύματά τους, τις χώρες του τρίτου κόσμου, τις φυλετικές και εθνικές 

μειονότητες, τις οικονομικά και κοινωνικά περιθωριοποιημένες ομάδες. Δεν είναι, μάλιστα σπάνιο  το φαινόμενο  άνθρωποι  που  υφίστανται  το ρατσισμό να γίνονται εξιλαστήρια θύματα, όταν προκύπτει η ανάγκη να αποπροσανατολιστεί η  κοινή  γνώμη  και  να  εκτονωθεί  η  δυσαρέσκειά  της  για  άλλα  ουσιώδη, υπαρκτά  κοινωνικά  προβλήματα.  Χειρότερη  βέβαια  απ’  όλα  αυτά  είναι  η προοπτική  να  ζήσουν  οι  άνθρωποι  σε  έναν  κόσμο    όπου  κάποιοι  από  αυτούς  θα   νιώσουν το κοινωνικό   ρατσισμό να στρέφεται εναντίον τους. 

Το πρόβλημα, συνεπώς, τους αφορά όλους άμεσα καιπρέπει να συνειδητοποιήσουν τη 

σοβαρότητά του και να εναντιωθούν σθεναρά. 

           Ο  ρατσισμός  είναι  ένα  φαινόμενο που  υπάρχει  και  εντείνεται  στις  μέρες μας,  ακόμα  και  στις  πιο  σύγχρονες  κοινωνίες.  Παρόλο  που  υπάρχουν άνθρωποι  που  εκδηλώνουν  έντονες  τάσεις  ρατσισμού,  υπάρχουν  και κάποιες  χαρακτηριστικές  φυσιογνωμίες  του  παρελθόντος  που αγωνίστηκαν  για  την  εξάλειψή του και αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση για όλους τους ανθρώπους.
 Δύο από αυτές τις φυσιογνωμίες είναι ο  Νέλσον  Μαντέλα  και  ο  Μάρτιν  Λούθερ  Κίνγκ  που  αξίζει  να  τους αναφέρουμε  για  το  σημαντικό  αγώνα  τους  στην  καταπολέμηση  του  ρατσισμού.  

            Ο  Νέλσον  Μαντέλα  ήταν  ένας  μεγάλος  πολιτικός  ηγέτης  που  πολέμησε κατά  του  ρατσισμού  στη  χώρα  του  τη  Νότια  Αφρική. 

Γεννήθηκε το 1918 στην Untata της Νοτίου Αφρικής και σπούδασε στο πανεπιστήμιο

του Fort Hare. Εκεί άρχισε να συμμετέχει στον πολιτικό αγώνα κατά του ρατσισμού 

και σε μία μακρά πορεία, στην οποία συμπεριλαμβάνεται και πολυετής φυλάκιση, συνέχισε τους αγώνες του για την
 εξάλειψή του μέχρι το 1993 όπου τιμήθηκε με το Νόμπελ  ειρήνης για το σύνολο των πράξεών του.

 

           

 

 

Ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ ήταν σπουδαίος άνθρωπος και γενναίος αγωνιστής που 

πρόσφερε τον εαυτό του πριν από πολλά χρόνια στον αγώνα για την ισότητα  και  τη  δικαιοσύνη  ανάμεσα  στους  ανθρώπους.  Γεννήθηκε  στην Ατλάντα  των ΗΠΑ  στις 15 Ιανουαρίου του 1929. Ο ίδιος ήταν μαύρος και ένιωθε βαθιά μέσα του την αδικία και τις διακρίσεις εναντίον όσων είχαν άλλο  χρώμα,  όπως  αυτός. Ο  αγώνας  του  ήταν  τόσο σκληρός ώστε τελικά θυσιάστηκε για τις ιδέες του και δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου του 1968.
 Ωστόσο το κήρυγμά του έμεινε ζωντανό, και τελικά έγινε πραγματικότητα.

Αυτό που κράτησε το κήρυγμά του ζωντανό ήταν η φλόγα της αγάπης για το  συνάνθρωπο,  όσο  διαφορετικός  και  αν  είναι.  Ο  ίδιος  το  1963 εκφωνώντας  το  περίφημο  λόγο  του  “I  have  a  dream”  έλεγε: 

«Έχω ένα όνειρο ότι κάποια μέρα τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν σε μία χώρα 

όπου δεν θα κρίνονται από την απόχρωση του δέρματός τους, αλλά από  το  περιεχόμενο  του  χαρακτήρα  τους.  Ότι  μια  μέρα  μικρά  μαύρα αγόρια  και  κορίτσια  θα  μπορούν  να  ενώσουν  τα  χέρια  τους  μαζί  με  τα λευκά  παιδιά  σαν  αδέρφια.

Εκείνο για το οποίο η δικιά μας γενιά θα μετανιώσει πικρά δεν θα είναι τόσο
 η σκληρότητα και οι αδικίες των κακών ανθρώπων, όσο η απαράδεκτη σιωπή των καλών…..» 

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ  ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ 

Με τη θεωρητική και έμπρακτη απόκρουση των ρατσιστικών αντιλήψεων, απ’ όπου κι αν προέρχονται, όποιον κι αν αφορούν, μπορεί να 

περιοριστεί η  έκταση  του φαινομένου.  Ρατσισμός  μπορεί  να  εκδηλωθεί  οπουδήποτε, 

ακόμα  και  σε  χώρους  όπου  η  εκδήλωσή  του  είναι  απαράδεκτη,  στην οικογένεια  ή  στο  σχολείο,  για  παράδειγμα.  Για  να  μπορούν,  όμως  οι άνθρωποι  να  κατανοούν  πότε υπονομεύονται τα δικαιώματα των συνανθρώπων τους, τις διακρίσεις σε βάρος τους και τις σκοπιμότητες 

που κρύβονται, για να είναι σε θέση να κρίνουν τι είναι ρατσιστικό και τι όχι, πρέπει να έχουν γνώσεις.

 Με την παιδεία, με τη μελέτη της ιστορίας, της κοινωνιολογίας, αλλά και της βιολογίας, όχι μόνο δε θα πέφτουν θύματα της  προπαγάνδας, αλλά και θα είναι σε θέση με επιχειρήματα νααποδεικνύουν πως οι 

ρατσιστικές αντιλήψεις είναι επιστημονικά αβάσιμες και πως η ισότητα ανάμεσα στους 

ανθρώπους είναι αδιαμφισβήτητη. Με την απόκτηση γνώσεων  οι άνθρωποι  θα  διαπιστώσουν, ακόμα, πως κάθε λαός  έχει  τη  δική  του  συνεισφορά  στην  ανάπτυξη  του  πολιτισμού.  Θα αποκτήσουν  ευαισθησία  σε  θέματα  ελευθερίας,  δημοκρατίας  και δικαιοσύνης.  Και  οι  άνθρωποι  που  πιστεύουν  πραγματικά  σ’  αυτές  τις αξίες,  δεν  πρόκειται  να γίνουν ποτέ ρατσιστές. 

Τέλος, οφείλουν να παραμερίσουν τον εγωισμό και να κατανοήσουν πως κάθε άνθρωπος, κάθε φυλή, κάθε έθνος είναι κάτι ξεχωριστό και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να παραβιάζει την   ιδιαιτερότητα  αυτή.Μπορεί για την ισότητα των ανθρώπων να έγιναν πολλοί αγώνες και να κερδήθηκαν αναμφισβήτητες

 νίκες.  Τα φαινόμενα, όμως, αναβίωσης ρατσισμού στις μέρες μας δείχνουν πως  το  αίτημα  για  ισότιμες  σχέσεις  ανθρώπων  και  λαών,  για  σχέσεις απαλλαγμένες  από  διακρίσεις  και  αδικίες  παραμένει πάντα ανοιχτό και επίκαιρο. Γι’ αυτό είναι καιρός να ευαισθητοποιηθούμε και να δράσουμε γρήγορα όλοι,

 ώστε να συμβάλλουμε στην αντιμετώπισή του και κατά συνέπεια στην εξάλειψή του.

 

 Ιδιαίτερα η νέα γενιά θα πρέπει να βοηθήσει όσο  μπορεί  και  όχι  να  σωπάσει  ώστε να γίνει παράδειγμα και για τους άλλους. Να είναι η φωνή μέσω της οποίας ο λαός

 θα “ξεσηκωθεί” ενάντια στις ρατσιστικές αντιλήψεις κάποιων. Γιατί είναι υποχρέωσή 

μας να βοηθήσουμε ώστε κάθε άνθρωπος να ζει ελεύθερος σε μια κοινωνία που δεν θα 

υφίστανται τις διακρίσεις και το ρατσισμό χωρίς λόγο. 

Γιατί όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαιώματα, γιατί όλοι είναι  ΙΣΟΙ.  

 

Ρατσισμός Σαμαρά Ελένη, Α2

Η έννοια του ρατσισμού προέρχεται από το raceπου σημαίνει φυλή και ουσιαστικά με την συγκεκριμένη έννοια αναφερόμαστε στο φαινόμενο εκείνο κατά το οποίο ένα άτομο, ομάδα ή κοινωνικό σύνολο εμφανίζει όχι μόνο φαινόμενα ξενοφοβίας αλλά παράλληλα έχει και ενεργητική δραστηριότητα απέναντι στους φορείς που τα εκφράζουν (ακόμα και αν έχει τη μορφή της σιωπηλής συναίνεσης).

Με άλλα λόγια, ο ρατσισμός αποτελεί την έκφραση όλων των ξενοφοβικών σκέψεων, απόψεων,τάσεων που έχει ένα άτομο, ομάδα ή ένα κοινωνικό σύνολο. Αν θελήσουμε να δώσουμε ένα παράδειγμα ρατσιστικής έκφρασης από μία ομάδα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας που είχαν γίνει από τους γονείς και κηδεμόνες του σχολείου της Νέας Μηχανιώνας σχετικά με το ζήτημα της σημαίας.Στο συγκεκριμένο παράδειγμα οι γονείς είχαν μια ενεργητική δραστηριότητα έναντι των νέων κοινωνικών προτύπων μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας.
Παράλληλα με όλα τα παραπάνω, ο ρατσισμός έχει άμεση αναφορά στο φαινόμενο της συλλογικής ευθύνης. Με άλλα λόγια ένα άτομο που εκφράζεται ρατσιστικά δεν θα αναφέρει μόνο ότι π.χ. τον έκλεψε ο τάδε αλλά παράλληλα θα κάνει αναφορά και στην ομάδα στην οποία ανήκει (οι Αλβανοί είναι κλέφτες κλπ).
Τέλος, θα πρέπει να αναφέρουμε ως ένα ακόμα στοιχείο του ρατσισμού, την συγκριτική διάσταση μεταξύ των ομάδων(πολλές φορές εκφράζεται με λανθάνοντες-υπόγειους τρόπους). Με άλλα λόγια μία ομάδα που εκφράζεται ρατσιστικά αυτοχαρακτηρίζεται ως πλεονασματικά ανώτερη άλλης ή άλλων ομοειδών ομάδων. Ως παράδειγμα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε την,ξεπερασμένη πλέον, άποψη περί ανωτερότητας της λευκής φυλής έναντι των υπολοίπων φυλών.

Αν θελήσουμε, τώρα, να δώσουμε ένα πρόχειρο ορισμό του ρατσισμού θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι το φαινόμενο κατά το οποίο μία ομάδα και κάθε μέλος αυτής φέρεται να έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (κατώτερα των υπολοίπων) απλά και μόνο γιατί ανήκουν σ' αυτή την ομάδα ενώ παράλληλα διαχειρίζονται διακριτικά από άλλη ή άλλες ομοειδείς ομάδες γι΄ αυτά ακριβώς τα χαρακτηριστικά τα οποία φέρονται να έχουν και οι οποίες με αυτό τον τρόπο επιθυμούν να προστατεύσουν την καθαρότητα των ανώτερων στοιχείων που αυτές διαθέτουν ή των προνομίων που απολαμβάνουν.
Ο ρατσισμός δεν είναι ενιαίος αλλά αναλύεται σε πολλά είδη όπως: εθνικός-φυλετικός, προέλευσης, χρώματος, φύλου, θρησκευτικής ταυτότητας, οικονομικής επιφάνειας, πολιτικής - ιδεολογικής έκφρασης, σεξουαλικής επιλογής, ηλικίας,φυσικής ικανότητας και σωματικής διάπλασης. Ο Κόσμος είναι κακός, όχι εξαιτίας αυτών που τον κάνουν κακό, αλλά εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα. (Albert Einstein)

                                                                       

                                     Εργασία για τη βία     Γιώργος Κουβαλακίδης, Α1

Τα τελευταία χρόνια παρουσιάζονται όλο και πιο συχνά περιστατικά βίας και παραβατικότητας σε Γυμνάσια, Λύκεια αλλά πλέον και σε Δημοτικά σχολεία. Οι οικονομικές ανισότητες, οι καινούριες μορφές ψυχαγωγίας, ο ρατσισμός, η έλλειψη του χρόνου των γονέων και τα λάθος πρότυπα είναι κάποιες από τις αιτίες που ευνοούν παραβατικές συμπεριφορές.

Η άσκηση βίας έχει σαν αποτέλεσμα την αντίδραση και την εκδικητική συμπεριφορά,με αποτέλεσμα η βία να προκαλεί τη βία, και όταν μιλάμε για βία δεν εννοούμε μόνο τη σωματική, αλλά και τη ψυχολογική και λεκτική βία, μορφές που κάποιες φορές είναι πιο επιβλαβείς για το παιδί από τη σωματική, επηρεάζουν τη ψυχοσύνθεσή του και σημάδια δεν επουλώνονται εύκολα.
Γονείς και εκπαιδευτικοί γίνονται έρμαια των καταστάσεων, μη γνωρίζοντας το πώς θα το αντιμετωπίσουν χωρίς να προκαλέσουν περαιτέρω προβλήματα, όπως το στιγματισμό του παιδιού και την άδικη επίρρηψη ευθυνών, με αποτέλεσμα ξεσπάσματα θυμού μεταξύ παιδιών και οικογενειών. Πολλοί εκπαιδευτικοί έρχονται αντιμέτωποι με έντονες αντιπαραθέσεις και επιθέσεις από τους ίδιους τους γονείς, ιδίως σε σχολεία που υπάρχει μία ποικιλομορφία στο σύνολο των παιδιών.
Οι γονείς όπως και οι εκπαιδευτικοί πρέπει να είναι σε συνεχή επικοινωνία και συνεργασία για να μπορεί ο ένας να βοηθήσει στον άλλον με κοινό στόχο την βελτίωση της συμπεριφορά των παιδιών αυτών.